Mijn tweede naam is een vernoeming naar mijn oma An. Ze is één van mijn beschermengelen. Ik ben niet gelovig, maar toch ben ik ervan overtuigd dat ze achter me staan om in het leven te gaan voor wat ik wil.

De natuur vind ik magisch. Een plek van onuitputbare verwondering.

Hoe meer je de natuur observeert, hoe meer schoonheid je ziet.

Bijvoorbeeld mieren die met de hele familie werken om iets gedaan te krijgen. Het is prachtig!

Tijdens een dag heb ik vaak van die, wat ik noem, ''wow-momenten!''. Een heel kort moment van puur geluk of verwondering.
Ik houd ervan om deze momenten vast te leggen, zodat er voor altijd een souvenir is van dit gevoel.

Daarom doe ik aan ''PhonePhotography''. De kwaliteit van de foto is geen product van de camera, maar van de observatie.